این‌پاها‌برای‌چه‌رفتند؟!
↵برای‌حجاب

↵برای‌امنیت 

↵برای‌وطن 

↵برای‌ناموس 

↵برای‌آسایش‌بچه‌هایمان 

یا 

↵برای‌ماندگار‌شدن‌غیرت 
به‌نظر‌شما‌اگه‌این‌پاها‌برای‌دفاع‌نمیرفتند 

چه‌بلایی‌به‌سرمان‌می آمد؟
#یادشهداباصلوات 

🌺 متولد غدیر ؛ دامادِ غدیر ؛ شهیدِ غدیر
#متن_خاطره

ظهر عید غدیر عروسی‌مون بود. گفتم: ناهار بخور گفت: روزه‌ام… گفتم: روز عروسی‌مون روزه‌ گرفتی؟ گفت: نذر داشتم اگه روز عید غدیر عروسی‌ام بود، روزه بگیرم … بعد هم گفت: خانوم! تو الان دعایت مستجابه ، من دعا می‌کنم ، تو آمین بگو … دستام رو آوردم بالا و علی‌آقا اینجوری دعا کرد: خدایا! همونطور که روز عید غدیر متولد شدم، و عیدغدیر هم عروسی کردم ، شهادتم رو هم در روز عید غدیر قراربده… من هم آمین گفتم … بالاخره دعای علی آقا مستجاب شد و در عید غدیر سال ۱۳۶۶ به شهادت رسید…

.

🌹خاطره‌ای از زندگی شهید حاج علی کسایی

📚راوی: مجیدایزدی(نویسنده دفاع‌مقدس) به نقل از همسرشهید

۲ سال از شهادت سهراب می‌گذشت که به خوابم آمد و گفت: مامان!

 امروز یه مهمون عزیز داریم…

 پنجشنبه بود و مثل همیشه رفتم سر مزارش، اما آنقدر دلم شور افتاده‌بود که قرارِ ماندن نداشتم.

 رو به عکسش گفتم: داری بیرونم می‌کنی؟… 

آن روز حضرت آقا به منزل‌مان تشریف آوردند و تا نگاهشان به عکس سهراب افتاد، چشم‌هایشان خیس شد.

 گفتم: آقا صد تا از این پسر‌ها را فدای دین و آب و خاکمان می‌کنم، اما داغ اولاد، خیلی سخت است.

 من همه جوانی و زندگی‌ام را پای سهراب دادم. 

پیر شدم وقتی رفت…

 آقا پرسیدند: چند فرزند دارید؟ 

گفتم: ۹ فرزند. 

گفتند: نه.

 سهراب را فراموش نکنید. 

بگویید ۱۰ فرزند.

 سهراب از خدا روزی می‌گیرد و زنده است…»
🌹شهید سهراب علیخانی

#مادرانه_شهدا

روز عاشورا💔 بچه در بغل، همراه زنان دیگر در یکی از خیابان‌های نزدیک حرم علی‌بن موسی الرضا (ع)💚 به تماشای دسته‌های سینه‌زنی ایستاده بود.
ناگهان صدای گریه کودک برخاست اما دنباله صدا درنیامد، لحظاتی گذشت.
دهان بچه همچنان باز بود، نفسش بند آمده بود و رنگش هر لحظه کبود و کبودتر می‌شد.
جیغ زن‌ها بلند شد. زنی بچه را از دست مادر قاپید و صورت کوچک او را زیر سیلی گرفت، باز خبری نشد.
مادر شنید: طفلکی تمام کرد، خفه شد! رو به حرم گرداند و گفت: حاشا به غیرتت!
بعد چشم‌هایش سیاهی رفت و به زمین افتاد.
در عالم دیگر دید که در مجلس عزاداری است. کسی روی منبر نشسته و روضه می‌خواند.
در بالای مجلس سیدی نورانی💛 است که با دست به او اشاره می‌کند: پیش آی! عزاداران راه باز کردند تا رسید به نزدیکی‌های آن سید نورانی، که حالا می‌دانست امام رضا (ع) 💚است. امام دعایی خواند و بعد گفت: «تو نگران علی نباش!»
به صدای گریه فرزندش چشم گشود.
صدای صلوات زن‌ها بلند شد. بچه را که به بغل گرفت و بر سینه‌اش فشرد، اشک امانش نداد. به طرف گنبد طلایی برگشت و گفت: «آقاجان من را ببخش، بی‌ادبی کردم.»
تا دو روز تب داشت. اما مادر هیچ نگران نبود و می‌دانست نگهدار علی کسی دیگر است.

امیر سپهبد شهید علی صیاد شیرازی

حسین ۲۷ سال داشت و جمعاً ۲۵ بار کربلا رفت .

اولین سفرش را در ۲۰ سالگی رفت .

در مناسبت‌های مختلف به‌صورت مستقل جدای از سازمان حج و زیارت به کربلا میرفت .

اغلب با ماشین دوست‌هایش میرفت .

وقتی هم خانمش را عقد کرد، او را به کربلا برد .

عاشق کربلا بود .

حتی اگر چند روز مرخصی داشت، آن چند روز را به کربلا میرفت .

یک بار، یک کربلای سه روزه رفت . میخواست شب جمعه را کربلا باشد .

وقتی عراقی‌ها گذرنامه‌اش را دیده بودند،به او گفته بودند:

أنتَ مجنون
#شهید_حسین_هریری