یکے از مسئولین کاروان شهدا مےگفت:

پیکر شهدا رو واسه تشییع مےبردن …
نزدیک خرم آباد دیدم جلو یکے از تریلےها شلوغ شده!!
اومدم جلو دیدم …
یه دختر ۱۴،۱۵ ساله جلو تریلے دراز کشیده
گفتم:چےشده؟؟!
گفتن:هیچے این دختره اسم باباشو رو این تابوت ها دیده گفته تا بابامو نبینم نمیذارم رد شید
بهش گفتم:صبر کن دو روز دیگه مےرسه تهران معراج شهدا،بر مےگردوننشون …
گفت:من حالیم نمیشه،من به دنیا نیومده بودم بابام شهید? شده،باید بابامو ببینم
تابوت ها رو گذاشتم زمین پرچمو باز کردم یه کفن کوچولو درآوردم …
سه چهار تا تیکه استخوان دادم
هے میمالید به چشماش،هے مےگفت بابا،بابا …
دیدم این دختر داره جون میده گفتم:دیگه بسه عزیزم بذار برسونیم
گفت:توروخدا بذار یه خواهش بکنم؟
گفتم:بگو
گفت:حالا که مےخواید ببرید به من بگید استخوان دست بابام کدومه؟
همه مات و مبهوت مونده بودن که مےخواد چیکار کنه این دختر اما …!!
کارے کرد زمین و زمانو به لرزه درآورد …
استخوان دست باباشو دادم دستش؛تا گرفت گذاشت رو سرش و گفت:
“آرزو داشتم یه روز بابام دست بکشه رو سرم …”

افسر عراقی تعریف می کرد :
.
یه پـسر بچه رو گرفتیـم که ازش حرف بکشیم.
آوردنش سنگر من. خیلی کم سن و سال بود.
.
بـهش گفتم: ” مگه سن سربازی? توی ایران?? هجده سال تمام نیست؟”
سرش را تکان داد.
گفتم:” تو که هنوز هجده سالت نشده! “
.
بعد هم مسخره اش کردمو گفتم: “
شاید به خاطر جنگ? ، امام خمینی (ره) کارش به جایی رسیده که دست به دامن شما بچه ها شده و سن سربازی رو کم کرده؟ “
.
جوابش خـیلی من رو اذیت کرد با لحن فیلسوفانه ای گفت :
..
“سن سربازی پایین نیومده ، سن عاشقی و غیرت پایین اومده .